Θά’μουν δεν θά’μουν δέκα χρονών όταν εκλήθην από τη δασκάλα να παίξω σε θεατρική παράσταση του σχολείου. Ηθοποιός; Ναι,ηθοποιός. Ηθοποιός σημαίνει φως…Γιατί όχι;
Τώρα που το σκέφτομαι, φοβάμαι ότι η επιλογή μου έγινε μάλλον χατιρικά και όχι λόγω ταλέντου, πρώτον γιατί ήμουν καλή μαθήτρια και δεύτερον γιατί η εν λόγω δασκάλα έμενε στο σπίτι μας, άρα είχα τα μέσα.
Ο σύλλογος των διδασκόντων λοιπόν αποφάσισε να ανεβάσει μια θεατρική παράσταση με πρωταγωνιστές τους μαθητές. Καθώς τότε δεν είχαμε και πολλές ευκαιρίες να δούμε θέατρο, θα ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να μυηθούμε στην τέχνη αυτή και στον εκπαιδευτικό της ρόλο. Επιλέχτηκε το «Μήλον της Έριδος» από τον Λουκιανό («Θεών Διάλογοι»).
Η Έρις, θεά της διχόνοιας, δεν προσεκλήθη στο γάμο του Πηλέα και της Θέτιδας (γονιών του Αχιλλέα). Γι’αυτό και αυτή θυμωμένη αφήνει κάπου ένα χρυσό μήλο με την επιγραφή «τη καλλίστη», δηλαδή να το πάρει η ομορφότερη. Οι τρεις παρευρισκόμενες στο γάμο θεές Ήρα, Αθηνά και Αφροδίτη, καθώς βάδιζαν ανέμελα, βρίσκουν το μήλο και το διεκδικεί η κάθε μια για λογαριασμό της. Βλέπει ο Δίας τη φιλονικία και μέσω του Ερμή ορίζει τον Πάρη, γιο του βασιλιά της Τροίας Πρίαμου, να διαλέξει αυτός, εν είδει καλλιστείων, την ομορφότερη και να της προσφέρει το μήλο.
Και οι τρεις προσπαθούν με υποσχέσεις να δελεάσουν τον Πάρη και να κερδίσουν τον τίτλο της ομορφότερης. Η Ήρα του υπόσχεται σωματική δύναμη και δόξα, η Αθηνά πνευματική σοφία και η Αφροδίτη-τι άλλο;-την ωραιότερη γυναίκα του κόσμου, την Ελένη της Σπάρτης. Όπως ήταν φυσικό, ο Πάρης δελεάζεται από την Αφροδίτη, της προσφέρει το μήλο, κλέβει στη συνέχεια την ωραία Ελένη και αρχίζει ο Τρωικός πόλεμος…
Η δασκάλα επιλέγει τους πρωταγωνιστές.Τρία κορίτσια, ανάμεσά τους εγώ, και δύο αγόρια. Μας καλεί για τη διανομή των ρόλων. Η ιστορία μάς ήταν γνωστή, γιατί τότε στην Γ΄Δημοτικού διδασκόμασταν την αρχαία μυθολογία: τους άθλους του Ηρακλή, του Θησέα, τον Τρωικό πόλεμο κλπ . Έτσι ευελπιστούσα και περίμενα, μια που είχα και το μέσον, να πάρω εγώ το ρόλο της Αφροδίτης. Αρχίζει η διανομή: τα δυο αγόρια αντίστοιχα το ρόλο του Ερμή και του Πάρη. Οκ,αναμενόμενο. Μας κοιτάζει και τις τρεις καλά καλά και… (η αγωνία κορυφώνεται) η Γιώτα το ρόλο της Αθηνάς, μμμ το ρόλο της Ήρας εσύ, απευθυνόμνενη σε μένα, και το ρόλο της Αφροδίτης η Αφροδίτη! Κατά σύμπτωση η τρίτη της παρέας λεγόταν Αφροδίτη, αλλά τον ρόλο τον πήρε ίσως και λόγω ονόματος, αλλά και γιατί ήταν όμορφη. Όνομα και πράγμα!
Αν πω ότι δεν λυπήθηκα, θα πω ψέματα. Η Ήρα δεν ήταν και η καλύτερη θεά. Ήταν η θεά που προστάτευε το γάμο, αλλά η ίδια «ατύχησε» με τον Δία, που την απατούσε διαρκώς. Γι’αυτό ήταν πολύ ζηλιάρα και πολλές φορές εκδικήθηκε τις αντίζηλές της. Ωστόσο έπεσα με τα μούτρα στο διάβασμα να αποστηθίσω τους διαλόγους και έφτασε η ημέρα της παράστασης. Η σκηνή παρίστανε ένα βουκολικό τοπίο, το Πήλιο, όπου γινόταν ο γάμος. Εμείς οι τρεις ντυμένες με χιτώνες, που είχαν κάτω μαιάνδρους, και τα μαλλιά ψηλά, περπατούσαμε πάνω στη σκηνή, όταν ξαφνικά βρίσκουμε το μήλο. Αρχίζει ο καβγάς,εμφανίζεται ο Πάρης, ξεκινούν οι διαπραγματεύσεις κλπ κλπ.
Θυμάμαι ότι μόλις βγήκαμε στη σκηνή και είδα κάτω την κατάμεστη από γονείς και συγγενείς αίθουσα, έπαθα τρακ και προς στιγμή ξέχασα τα λόγια μου. Ευτυχώς η δασκάλα –υποβολέας μου ψιθύρισε την αρχή και από εκεί και πέρα αντεπεξήλθα στο ύψος των περιστάσεων.
Η παράσταση στέφθηκε από επιτυχία και τα χειροκροτήματα ήταν παρατεταμένα! Η θεά Έρις δικαίωσε άλλη μια φορά το όνομά της, βάζοντας όχι μόνο τους ανθρώπους, αλλά και τους θεούς ακόμη να μαλώνουν, και ο έρωτας παρουσιάζεται ως κινητήρια δύναμη. Η σοφία και η δύναμη παραμερίζονται από την προσδοκία του έρωτα, των ηδονών, αλλά δυστυχώς τα αποτελέσματα είναι καταστροφικά: ακολουθεί ο Τρωικός πόλεμος.
Στην ηλικία των δέκα τα μηνύματα δεν προσλαμβάνονται εύκολα, το θέατρο όμως από την αρχαιότητα είχε παιδευτικό χαρακτήρα και οι πρόγονοί μας από πολύ νωρίς είχαν καταλάβει τη σπουδαιότητά του και το είχαν θεωρήσει ως μια μορφή μάθησης.