Αν τα παιδιά είχαν τη δυνατότητα και την ικανότητα να υπολογίσουν πώς σε ένα μόνο βράδυ ένας άγιος προλαβαίνει και επισκέφτεται εκατομμύρια Χριστιανόπουλα, κουβαλάει σε ένα έλκηθρο τόνους παιχνιδιών και τρώει αντίστοιχα εκατομμύρια κομμάτια πίτας ή μελομακάρονα, σίγουρα το όνειρο του Άη-Βασίλη θα είχε γκρεμιστεί από μόνο του εν τη γενέσει του.

Ευτυχώς, όμως, που τα παιδιά δεν είναι σε θέση να προβούν σε τέτοιους συσχετισμούς και έτσι ζουν για κάποια χρόνια με το μύθο και την προσμονή του καλοκάγαθου αυτού αγίου.

Ο μύθος του Άη-Βασίλη, άλλωστε, κατατάσσεται σε εκείνη την κατηγορία ψεμάτων, που αποκαλούμε «αθώα» ή, πιο λόγια, «κατά συνθήκην ψεύδη». Και βέβαια, ως τα έξι ή εφτά μας χρόνια τον θέλουμε το μύθο, μας αρέσει, μας τρέφει, δημιουργεί αναμονή, προσδοκία, μας κάνει να ονειρευόμαστε και να λαχταρούμε την επίσκεψη του καλού παππούλη με την κόκκινη στολή και τα ροδαλά μάγουλα.

Αλλά, δυστυχώς, πάντα θα υπάρχει εκείνος ο φίλος από το σχολείο, που θα έρθει κάποια στιγμή και με ωμό ρεαλισμό, χωρίς να αναλογίζεται τις συνέπειες, θα ξεστομίσει το ανείπωτο: «Ο μπαμπάς μου λέει ότι δεν υπάρχει Άη-Βασίλης, αυτά είναι ιστορίες για μωρά». Και πάει το όνειρο, γκρεμίζεται… διαλύεται… και η αρχική έκπληξη γεμίζει τα παιδιά απορία, θλίψη, απογοήτευση, σηματοδοτώντας έτσι το τέλος της παιδικής ηλικίας, της αθωότητας, και τα οδηγεί στον κόσμο των μεγάλων.

Κάτι αντίστοιχο με τον τρόπο που μαθαίναμε τότε πώς γεννιούνται τα παιδιά (σήμερα η σεξουαλική αγωγή ξεκινά πολύ νωρίς). Καλά, ο άντρας και η γυναίκα φιλιούνται, έρχονται σε επαφή… αλλά όχι ο μπαμπάς και η μαμά! Αυτοί δεν κάνουν τέτοια πράγματα… Άλλη έκπληξη, άλλη απογοήτευση, άλλη μια αλήθεια που πρέπει να χειριστεί το παιδί, για να μπει στον κόσμο των μεγάλων.

Τελικά, ο Άη-Βασίλης δεν υπάρχει; Ο Άη-Βασίλης είναι μαγεία και ελπίδα και αγάπη και ευτυχία. Είναι αληθινός, όσο πιστεύεις ότι υπάρχει. Κράτα τον ζωντανό στην καρδιά σου, όσο καιρό θέλεις. Ακόμη και όταν θα είσαι μεγάλος.

Και εν κατακλείδι, καλό είναι να γνωρίζουμε ότι τα παραμύθια δεν προκάλεσαν ποτέ κανένα κακό στα παιδιά, επομένως και αυτά έχουν το δικαίωμα να ζήσουν το μύθο του Άη-Βασίλη, να ονειρευτούν και να αναπτύξουν τη φαντασία και τη δημιουργικότητα. Όπως πιστεύαμε κι εμείς, παρόλο που τότε ο άγιος ήταν πολύ φειδωλός στα δώρα…