Θα σας ταξιδέψω, κατά τη συνήθειά μου, μερικά, όχι πολλά, χρόνια πίσω, τότε που το κάπνισμα ήταν μια συνήθεια για την πλειονότητα. Άντρες, γυναίκες, νέοι, έφηβοι κάπνιζαν αρειμανίως σε εξωτερικούς και εσωτερικούς χώρους, χωρίς την παραμικρή ενοχή ή υποψία ότι κάποιοι, έστω ελάχιστοι, ενοχλούνται και ταλαιπωρούνται, χωρίς οι καημένοι να τολμούν να αντιδράσουν.

Για θυμηθείτε τα κρυφά τσιγάρα στην εφηβεία, πιστεύαμε ότι για να ενηλικιωθείς και να εισέλθεις στο χώρο των μεγάλων απαραίτητη προϋπόθεση είναι να κρατάς ένα τσιγάρο. Όταν μάλιστα έγινα φοιτήτρια, το πρώτο πράγμα που με εντυπωσίασε ήταν η ελευθερία καπνίσματος μέσα στη σχολή! Από το σποραδικά κρυφό κάπνισμα στο υπόγειο του σχολείου (ναι, το τολμήσαμε και αυτό!), τώρα στο πανεπιστήμιο κανένας φραγμός, καμιά απαγόρευση. Στο αμφιθέατρο της Φιλοσοφικής , εν ώρα μαθήματος(!) με πολύ ύφος ανοίγαμε το πακέτο, βγάζαμε ένα τσιγάρο και εκσφενδονίζαμε ριπές καπνού μπροστά, ενώ ο δόλιος καθηγητής κάτω στην έδρα προσπαθούσε να αναλύσει την πορεια του ανθρώπου από την εποχή του λίθου και εντεύθεν, εν μέσω πυκνού νέφους αιθαλομίχλης από τις καύτρες τριακοσίων, περίπου, όσοι και οι πρωτοετείς, τσιγάρων… Και στη συνέχεια, χωρίς καθόλου τακτ, σβήναμε κάτω στο δάπεδο το τσιγάρο ποδοπατώντας το, για να ανάψουμε το επόμενο. Όσο περισσότερα τσιγάρα καπνίζαμε, τόσο πιο μεγάλοι, τόσο πιο σπουδαίοι νιώθαμε…

Πόσο παρωχημένες φαίνονται σήμερα οι εικόνες αυτές… σαν να ανήκουν σε μια άλλη ζωή, σε ένα άλλο σύμπαν. Γιατί, σήμερα, το κάπνισμα πέρα από άκρως επικίνδυνο ακόμη και για τους παθητικούς καπνιστές, θεωρείται και ξεπερασμένο. Και οι ελάχιστοι πλέον καπνιστές αντιμετωπίζονται ως εξοβελιστέοι, που πρέπει να αποχωρήσουν. Ούτως εχόντων των πραγμάτων αποφάσισα κι εγώ πριν μερικά χρόνια να κόψω το κάπνισμα, αν και ήμουν καπνίστρια των δέκα τσιγάρων ημερησίως. Η απόφασή μου αυτή καταγράφηκε στο σκληρό δίσκο του εγκεφάλου μου και αφού το δούλεψα το θέμα με τον εαυτό μου για ένα μικρό διάστημα, έκοψα το κάπνισμα μαχαίρι. Και όπως συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις, έγινα γενίτσαρος. Μόλις βλέπω καπνιστή, νιώθω ιδιαίτερη δυσφορία και απομακρύνομαι.

Δεν ήταν καθόλου δύσκολο τελικά, πιστέψτε με, αρκεί να το πάρετε απόφαση.