Γιορτάζοντας τον Βαλεντίνο για να εκφράσουμε τον έρωτά μας στο άλλο μας μισό, μπαίνουμε de facto στον χορό της καταναλωτικής έκρηξης των τελευταίων δεκαετιών, στην οποία έχουν επενδύσει εστιάτορες, ζαχαροπλάστες, κοσμηματοπώλες και κυρίως ανθοπώλες.

Υπάρχουν εναλλακτικές ως προς τον άγιο του έρωτα; Φυσικά!

Ο Υάκινθος, ως θεός της βλάστησης και της γονιμότητας, που τον ερωτεύτηκαν παράφορα και ο Απόλλων και ο Ζέφυρος και πάνω στη διαμάχη, βρήκε το θάνατο. Τώρα, θα πείτε, η εκδοχή αυτή είναι ομοφυλοφιλική, αλλά ως προοδευτικοί που είμαστε (που αναγκαστήκαμε να γίνουμε), το ξεπερνούμε, μη θεωρηθούμε και ομοφοβικοί.

Άλλη πρόταση, και μάλιστα χωρίς να ξεφύγουμε από το πνεύμα της Ορθοδοξίας, είναι το ζεύγος Ακύλα και Πρίσκιλλας, θα προηγηθείτε κιόλας στον εορτασμό κατά μία ημέρα, γιατί η μνήμη τους εορτάζεται στις 13 Φεβρουαρίου. Ήταν το πιο αγαπημένο ζευγάρι, πρότυπο ιδανικής και ευλογημένης ένωσης (καλό ακούγεται), που πέθαναν συγχρόνως (αυτό δεν ακούγεται και τόσο καλό, μη το παίξουμε και Ινδές που καίγονται με τον νεκρό σύζυγό τους).

Συμπερασματικά, όσοι αναφανδόν απορρίπτετε τον δυτικόφερτο άγιο Βαλεντίνο και ως τοπικιστές θέλετε κάτι ντόπιο, γιορτάστε ή τον Υάκινθο ή τον Ακύλα και την Πρίσκιλλα. Αν είστε και αρχαιόπληκτοι, σας έχω κι’άλλη πρόταση: τον πολυμήχανο Οδυσσέα και την πιστή του Πηνελόπη.

Κάνετε όποια επιλογή θέλετε, αλλά γιορτάστε. Όχι με δώρα, λίγοι στίχοι είναι αρκετοί:

Σ´αγαπώ

τι μπορώ , ακριβέ, να σου πω

πιο απλό, πιο βαθύ, πιο μεγάλο!

Υ.Γ. Θα ήταν ασυγχώρητο λάθος να αναφέρομαι κάθε Παρασκευή σε μεγάλους έρωτες και να μη μνημονεύω την ημέρα των ερωτευμένων…