Αναμνήσεις από την ημέρα του σεισμού 20 Ιουνίου 1978 Αν κάποιος πριν από τις 11 το βράδυ της 20ής Ιουνίου 1978 έλεγε ότι μια πόλη 700.000 κατοίκων σαν τη Θεσσαλονίκη από τη μια στιγμή στην άλλη θα άλλαζε όψη, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η «δήλωση» αυτή θα φαινόταν τουλάχιστον αστεία. Οι περισσότεροι θα γελούσαν με…
Βαλεντίνος ή κάτι σε εγχώριο;
Γιορτάζοντας τον Βαλεντίνο για να εκφράσουμε τον έρωτά μας στο άλλο μας μισό, μπαίνουμε de facto στον χορό της καταναλωτικής έκρηξης των τελευταίων δεκαετιών, στην οποία έχουν επενδύσει εστιάτορες, ζαχαροπλάστες, κοσμηματοπώλες και κυρίως ανθοπώλες. Υπάρχουν εναλλακτικές ως προς τον άγιο του έρωτα; Φυσικά! Ο Υάκινθος, ως θεός της βλάστησης και της γονιμότητας, που τον ερωτεύτηκαν…
Κούσασι
Ένα αποκριάτικο έθιμο του χωριού Εμμ. Παπάς. Ήταν, λέει, Κυριακή Αποκριάς κι εγώ κοριτσάκι, που έτρεχε από γειτονιά σε γειτονιά, όπου υπήρχε φωτιά, περιμένοντας όλο αγωνία να με ματιάξουν… Για τους κατοίκους του Εμμ. Παπά η εικόνα αυτή είναι πολύ οικεία, γιατί έτσι συνέβαινε κάθε χρόνο, την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς. Σε κάθε γειτονιά, όπου…
Παιδικές Αρρώστιες
Ένα ήταν το άγχος της μητέρας μου όταν επρόκειτο να πάμε διακοπές: να μην αρρωστήσουμε από μεταδοτική παιδική αρρώστια. Και δυο στις τρεις φορές πότε η μία πότε η άλλη το παθαίναμε... Η πρώτη φορά που θυμάμαι είναι όταν εγώ ήμουνέξι και η αδερφή μου ενός. Παραθερίζαμε στο βουνό, για να ανοίξει η όρεξή μας,…
Περί Καπνίσματος
Θα σας ταξιδέψω, κατά τη συνήθειά μου, μερικά, όχι πολλά, χρόνια πίσω, τότε που το κάπνισμα ήταν μια συνήθεια για την πλειονότητα. Άντρες, γυναίκες, νέοι, έφηβοι κάπνιζαν αρειμανίως σε εξωτερικούς και εσωτερικούς χώρους, χωρίς την παραμικρή ενοχή ή υποψία ότι κάποιοι, έστω ελάχιστοι, ενοχλούνται και ταλαιπωρούνται, χωρίς οι καημένοι να τολμούν να αντιδράσουν. Για θυμηθείτε…
Το Ξεμάτιασμα
Είχα ραντεβού με τη φίλη μου την Πίτσα για να βγούμε έξω. Έρχεται με μικρή καθυστέρηση και με συνοφρυωμένο πρόσωπο. Τι σου συμβαίνει; Δεν αισθάνεσαι καλά,Πίτσα; Ήμουν μια χαρά,μέχρι που βγαίνοντας από το σπίτι, συνάντησα μια γειτόνισσα. Αυτό ήταν! Το κακό μάτι! Και τώρα πεθαίνω στον πονοκέφαλο... Και τι κάνουμε τώρα; Πάμε γρήγορα στη…
Ψωνίζω, Άρα Υπάρχω
Το κατάστημα υποδημάτων με μια πλούσια συλλογή παπουτσιών στεκόταν αγέρωχο στη γωνία, με βιτρίνα και στους δυο δρόμους. Σε περίοπτη θέση ένα ζευγάρι μαύρα γοβάκια με χαμηλό τακουνάκι και μια μπαρέτα, ό,τι ακριβώς μπορούσε να φορέσει μια δεκατριάχρονη έφηβη, όπως εγώ... Στέκονταν εκεί και μου έγνεφαν «έλα να μας πάρεις, για σένα είμαστε εδώ». Τρεις…
Δεν Υπάρχει Άη-Βασίλης!
Αν τα παιδιά είχαν τη δυνατότητα και την ικανότητα να υπολογίσουν πώς σε ένα μόνο βράδυ ένας άγιος προλαβαίνει και επισκέφτεται εκατομμύρια Χριστιανόπουλα, κουβαλάει σε ένα έλκηθρο τόνους παιχνιδιών και τρώει αντίστοιχα εκατομμύρια κομμάτια πίτας ή μελομακάρονα, σίγουρα το όνειρο του Άη-Βασίλη θα είχε γκρεμιστεί από μόνο του εν τη γενέσει του. Ευτυχώς, όμως, που…
Η Γιορτή του Πατέρα
Στις 15 Δεκεμβρίου, του αγίου Ελευθερίου, ήταν η γιορτή του πατέρα μου. Ο πατέρας μου ήταν ένα ευυπόληπτο πρόσωπο, έχαιρε μεγάλης εκτίμησης από όλο το χωριό, είχε διατελέσει και πρόεδρος, επιπλέον ήταν και ο μοναδικός στο χωριό με αυτό το όνομα, οπότε η γιορτή του αποτελούσε ένα σημαντικό γεγονός για τη μικρή κοινωνία και όλοι…
Το Άγιο Φως
Ο καμπάνες χτυπούν από το πρωί ανά διαστήματα χαρμόσυνα. Θα έρθει το Άγιο Φως! Το σχολείο δεν λειτούργησε σήμερα, όλοι, μαθητές και κόσμος είμαστε στην πλατεία εν αναμονή του μεγάλου γεγονότος, να προϋπαντήσουμε τους προσκυνητές του Παναγίου Τάφου. Εγώ, επιστρατεύοντας τις ιστορικές μου γνώσεις, φανταζόμουν ότι οι προσκυνητές θα είναι κάτι σαν τους Σταυροφόρους, με…