Τι όμορφα που μας έντυνε εμένα και την αδερφή μου η μαμά μας! Φουστανάκια με πιετούλες και φιόγκους στη μέση, οργαντίνες με σούρες, που μας έκαναν να φαινόμαστε σαν νεραϊδούλες, βγαλμένες από τα παραμύθια, βολανάκια, φρου φρου... Μια μέρα που πήγε για ψώνια, μας έφερε από ένα ζευγάρι κόκκινα παπούτσια. Πόσο τα λάτρεψα εκείνα τα…
Τα Προικιά
Έπαιζα, ως συνήθως, καθισμένη στο φαρδύ περβάζι του παράθυρου, όταν είδα μια όμορφη κοπελίτσα με ένα πανέρι λεμόνια να κατευθύνεται προς το σπίτι μας. Αφού ανέβηκε τη σκάλα, μας έδωσε ένα λεμόνι ως πρόσκληση για να πάμε να δούμε τα προικιά της Φωτούλας. Ο γάμος γινόταν πάντα Κυριακή και ανήμερα από το πρωί όλοι ανεξαιρέτως…
Η Αιρετική
Η Λαμπρινή δεν ήταν από τα παιδιά που τα πρόσεχες από την πρώτη στιγμή. Ήταν ένα κοντό και αδιάφορο κοριτσάκι, χαμηλού προφίλ,με καστανά μαλλιά και ντροπαλό βλέμμα. Καθόλου ανοιχτή στην επικοινωνία με τις συμμαθήτριες, πάντα μαζεμένη, μονήρης. Ακόμη και στα διαλείμματα τριγύριζε στην αυλή μόνη, κρατώντας ένα βιβλίο στο χέρι και διαβάζοντας το μάθημα της…
Ερωτική Επιστολογράφος
Μεγάλος έρωτας ενέσκηψε στο σόι. Όσο μεγάλος βέβαια μπορεί να είναι ένας έρωτας στην ηλικία των 13 χρόνων. Η ξαδέρφη μου η Βάσω, όμως, έτσι πίστευε και διακήρυττε ότι ήταν βαθιά ερωτευμένη με το συμμαθητή της από το Δημοτικό τον Τάκη. Και τόνιζε ότι υπήρχε ανταπόκριση, αμοιβαία τα αισθήματα. Ερωτευμένα λοιπόν τα παιδιά κι εγώ…
Μια Ιταλίδα στο Χωριό
Το νέο κυκλοφόρησε αμέσως: ήρθε μια Ιταλίδα! Μια Ιταλίδα στο χωριό! Σε μια εποχή που η παγκοσμιοποίηση και η πολυπολιτισμικότητα ήταν λέξεις ανύπαρκτες και που οι μόνοι επισκέπτες στη μικρή κοινωνία του χωριού ήταν κάποιοι από τα διπλανά χωριά, άντε το πολύ από τη γειτονική πόλη, τις Σέρρες, το να μας κάνει την τιμή να…
Πρώτη Επίσκεψη στη Θεσσαλονίκη
Είχα τελειώσει τα προνήπια και κάθε φορά που μου έκαναν την κλασική ερώτηση «τι τάξη θα πας;», απαντούσα με καμάρι «μεγάλα νήπια!». Με τη διαβάθμιση αυτή, από τα μικρά στα μεγάλα νήπια, πίστευα ότι είχα πια μεγαλώσει πολύ. Το ίδιο φαίνεται ότι πίστευαν και η μαμά μου και κυρίως η θεία Μαρίκα, που καθώς ήρθε…
Η Φίλη μου η Λίτσα
Στο Δημοτικό ήμουν καλή μαθήτρια και οι φίλες μου, στην πλειονότητά τους, το ίδιο. Η επιλογή ήταν μάλλον τυχαία και όχι από ελιτίστικη διάθεση. Όχι όμως ότι σνόμπαρα και τα άλλα κορίτσια, και απόδειξη η Λίτσα. Η Λίτσα ήταν ένα πολύ φτωχό και εξαιρετικά αδύνατο κοριτσάκι. Ήταν ακριβώς ο αντίποδάς μου: συνεσταλμένη, δειλή, βολική, με…
Μοδίστρα στο Σπίτι
Ήταν μια εποχή που το έτοιμο ένδυμα (prêt à porter) δεν κυριαρχούσε στην έκταση που το συναντούμε σήμερα. Η ποιότητα ζωής και η ευημερία είχαν άλλα μέτρα. Η μοδιστρική δεν ήταν ιδιαίτερα επικερδής απασχόληση τόσο, όσο μια κοινωνική αναγκαιότητα. Έτσι κοπέλες ή κυρίες έδιναν το σκληρό αγώνα της βιοπάλης σκυμμένες πάνω από το βελόνι στα…
Τα Θερινά Σινεμά
Είναι κάτι νύχτες με φεγγάρια Μες τα θερινά τα σινεμά Νύχτες που περνούν Που δεν θα ξαναρθούν Μ’ αγιόκλημα και γιασεμιά Αναμνήσεις από βραδιές με ολόγιομο φεγγάρι, ολόαστρο ουρανό, το λευκό πανί στον απέναντι τοίχο, τα χαλίκια στα πόδια, πάνινες καρέκλες, μυρωδιές από ποπ κορν: εικόνες άρρηκτα συνδεδεμένες με καλοκαίρι και Ελλάδα. Τα θερινά σινεμά,…
Ήρθε η Τηλεόραση!
Απελπιστικά καθυστερημένα, σε σχέση με την Αμερική και την Ευρώπη, αλλά επιτέλους ήρθε! Η τηλεοπτική επανάσταση έγινε στην Ελλάδα εν σωτηρίω έτει 1966. Ασπρόμαυρη στην αρχή και με μικρή εμβέλεια εκπέμποντας για δύο μόνο ώρες κάθε απόγευμα και πρώτη παρουσιάστρια την Ελένη Κυπραίου. Δεν θα αναφερθώ στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης, είναι πολύ εύκολο στον…