Ένα αποκριάτικο έθιμο του χωριού Εμμ. Παπάς. Ήταν, λέει, Κυριακή Αποκριάς κι εγώ κοριτσάκι, που έτρεχε από γειτονιά σε γειτονιά, όπου υπήρχε φωτιά, περιμένοντας όλο αγωνία να με ματιάξουν… Για τους κατοίκους του Εμμ. Παπά η εικόνα αυτή είναι πολύ οικεία, γιατί έτσι συνέβαινε κάθε χρόνο, την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς. Σε κάθε γειτονιά, όπου…
Παιδικές Αρρώστιες
Ένα ήταν το άγχος της μητέρας μου όταν επρόκειτο να πάμε διακοπές: να μην αρρωστήσουμε από μεταδοτική παιδική αρρώστια. Και δυο στις τρεις φορές πότε η μία πότε η άλλη το παθαίναμε... Η πρώτη φορά που θυμάμαι είναι όταν εγώ ήμουνέξι και η αδερφή μου ενός. Παραθερίζαμε στο βουνό, για να ανοίξει η όρεξή μας,…
Η Γιορτή του Πατέρα
Στις 15 Δεκεμβρίου, του αγίου Ελευθερίου, ήταν η γιορτή του πατέρα μου. Ο πατέρας μου ήταν ένα ευυπόληπτο πρόσωπο, έχαιρε μεγάλης εκτίμησης από όλο το χωριό, είχε διατελέσει και πρόεδρος, επιπλέον ήταν και ο μοναδικός στο χωριό με αυτό το όνομα, οπότε η γιορτή του αποτελούσε ένα σημαντικό γεγονός για τη μικρή κοινωνία και όλοι…
Τα Κόκκινα Παπούτσια
Τι όμορφα που μας έντυνε εμένα και την αδερφή μου η μαμά μας! Φουστανάκια με πιετούλες και φιόγκους στη μέση, οργαντίνες με σούρες, που μας έκαναν να φαινόμαστε σαν νεραϊδούλες, βγαλμένες από τα παραμύθια, βολανάκια, φρου φρου... Μια μέρα που πήγε για ψώνια, μας έφερε από ένα ζευγάρι κόκκινα παπούτσια. Πόσο τα λάτρεψα εκείνα τα…
Πρώτη Επίσκεψη στη Θεσσαλονίκη
Είχα τελειώσει τα προνήπια και κάθε φορά που μου έκαναν την κλασική ερώτηση «τι τάξη θα πας;», απαντούσα με καμάρι «μεγάλα νήπια!». Με τη διαβάθμιση αυτή, από τα μικρά στα μεγάλα νήπια, πίστευα ότι είχα πια μεγαλώσει πολύ. Το ίδιο φαίνεται ότι πίστευαν και η μαμά μου και κυρίως η θεία Μαρίκα, που καθώς ήρθε…
Η Φίλη μου η Λίτσα
Στο Δημοτικό ήμουν καλή μαθήτρια και οι φίλες μου, στην πλειονότητά τους, το ίδιο. Η επιλογή ήταν μάλλον τυχαία και όχι από ελιτίστικη διάθεση. Όχι όμως ότι σνόμπαρα και τα άλλα κορίτσια, και απόδειξη η Λίτσα. Η Λίτσα ήταν ένα πολύ φτωχό και εξαιρετικά αδύνατο κοριτσάκι. Ήταν ακριβώς ο αντίποδάς μου: συνεσταλμένη, δειλή, βολική, με…
Μοδίστρα στο Σπίτι
Ήταν μια εποχή που το έτοιμο ένδυμα (prêt à porter) δεν κυριαρχούσε στην έκταση που το συναντούμε σήμερα. Η ποιότητα ζωής και η ευημερία είχαν άλλα μέτρα. Η μοδιστρική δεν ήταν ιδιαίτερα επικερδής απασχόληση τόσο, όσο μια κοινωνική αναγκαιότητα. Έτσι κοπέλες ή κυρίες έδιναν το σκληρό αγώνα της βιοπάλης σκυμμένες πάνω από το βελόνι στα…
Τα Θερινά Σινεμά
Είναι κάτι νύχτες με φεγγάρια Μες τα θερινά τα σινεμά Νύχτες που περνούν Που δεν θα ξαναρθούν Μ’ αγιόκλημα και γιασεμιά Αναμνήσεις από βραδιές με ολόγιομο φεγγάρι, ολόαστρο ουρανό, το λευκό πανί στον απέναντι τοίχο, τα χαλίκια στα πόδια, πάνινες καρέκλες, μυρωδιές από ποπ κορν: εικόνες άρρηκτα συνδεδεμένες με καλοκαίρι και Ελλάδα. Τα θερινά σινεμά,…
Ήρθε η Τηλεόραση!
Απελπιστικά καθυστερημένα, σε σχέση με την Αμερική και την Ευρώπη, αλλά επιτέλους ήρθε! Η τηλεοπτική επανάσταση έγινε στην Ελλάδα εν σωτηρίω έτει 1966. Ασπρόμαυρη στην αρχή και με μικρή εμβέλεια εκπέμποντας για δύο μόνο ώρες κάθε απόγευμα και πρώτη παρουσιάστρια την Ελένη Κυπραίου. Δεν θα αναφερθώ στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης, είναι πολύ εύκολο στον…
Το Τζουκ-Μποξ
Όταν το έφεραν στο χωριό, αποτέλεσε μια επανάσταση, μια επανάσταση στο χώρο της μουσικής. Το κατέβασαν με προσοχή από το φορτηγό, το τοποθέτησαν μπροστά από την ταβέρνα στο κέντρο της πλατείας και άρχισαν τις δοκιμές. Ήταν ένας τεράστιος πλαστικός ορθογώνιος όγκος με πολλά φωτάκια σε διάφορα χρώματα μέσα. Μια συλλογή από πολλά δισκάκια των 45…