Ένα ήταν το άγχος της μητέρας μου όταν επρόκειτο να πάμε διακοπές: να μην αρρωστήσουμε από μεταδοτική παιδική αρρώστια. Και δυο στις τρεις φορές πότε η μία πότε η άλλη το παθαίναμε... Η πρώτη φορά που θυμάμαι είναι όταν εγώ ήμουνέξι και η αδερφή μου ενός. Παραθερίζαμε στο βουνό, για να ανοίξει η όρεξή μας,…

Είναι κάτι νύχτες με φεγγάρια Μες τα θερινά τα σινεμά Νύχτες που περνούν Που δεν θα ξαναρθούν Μ’ αγιόκλημα και γιασεμιά Αναμνήσεις από βραδιές με ολόγιομο φεγγάρι, ολόαστρο ουρανό, το λευκό πανί στον απέναντι τοίχο, τα χαλίκια στα πόδια, πάνινες καρέκλες, μυρωδιές από ποπ κορν: εικόνες άρρηκτα συνδεδεμένες με καλοκαίρι και Ελλάδα. Τα θερινά σινεμά,…

Στο χωριό μου, πάνω από το ύψωμα του Αι-Δημήτρη στον ορεινό όγκο του Μενοίκιου όρους, γνωστού ως Μποζ-νταγ, βρίσκεται η περιοχή της Μούκλιανης. Παλιότερα ήταν χωριό που εξαφανίστηκε στα 1912. Από το εν λόγω χωριό δεν σώθηκε τίποτε άλλο παρά μόνο η εκκλησία της Αγίας Τριάδας, που χρονολογείται γύρω στα 1700. Στην περιοχή υπάρχουν πολλά…

Η δεκαετία του '60 δεν θεωρείται εποχή ευμάρειας για την Ελλάδα. Τουναντίον μάλιστα, είναι μια δεκαετία που σφραγίστηκε με την μετανάστευση, εσωτερική και εξωτερική. Τα μεγάλα αστικά κέντρα, Αθήνα και Θεσσαλονίκη, γιγαντώθηκαν από μεγάλα ρεύματα επαρχιωτών που συνέρρεαν εκεί προς εύρεση εργασίας, ενώ η Γερμανία ήταν ο προσφιλέστερος  προορισμός για τους νεότερους που άντεχαν την…