Ένα αποκριάτικο έθιμο του χωριού Εμμ. Παπάς. Ήταν, λέει, Κυριακή Αποκριάς κι εγώ κοριτσάκι, που έτρεχε από γειτονιά σε γειτονιά, όπου υπήρχε φωτιά, περιμένοντας όλο αγωνία να με ματιάξουν… Για τους κατοίκους του Εμμ. Παπά η εικόνα αυτή είναι πολύ οικεία, γιατί έτσι συνέβαινε κάθε χρόνο, την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς. Σε κάθε γειτονιά, όπου…
Παιδικές Αρρώστιες
Ένα ήταν το άγχος της μητέρας μου όταν επρόκειτο να πάμε διακοπές: να μην αρρωστήσουμε από μεταδοτική παιδική αρρώστια. Και δυο στις τρεις φορές πότε η μία πότε η άλλη το παθαίναμε... Η πρώτη φορά που θυμάμαι είναι όταν εγώ ήμουνέξι και η αδερφή μου ενός. Παραθερίζαμε στο βουνό, για να ανοίξει η όρεξή μας,…
Η Γιορτή του Πατέρα
Στις 15 Δεκεμβρίου, του αγίου Ελευθερίου, ήταν η γιορτή του πατέρα μου. Ο πατέρας μου ήταν ένα ευυπόληπτο πρόσωπο, έχαιρε μεγάλης εκτίμησης από όλο το χωριό, είχε διατελέσει και πρόεδρος, επιπλέον ήταν και ο μοναδικός στο χωριό με αυτό το όνομα, οπότε η γιορτή του αποτελούσε ένα σημαντικό γεγονός για τη μικρή κοινωνία και όλοι…
Το Άγιο Φως
Ο καμπάνες χτυπούν από το πρωί ανά διαστήματα χαρμόσυνα. Θα έρθει το Άγιο Φως! Το σχολείο δεν λειτούργησε σήμερα, όλοι, μαθητές και κόσμος είμαστε στην πλατεία εν αναμονή του μεγάλου γεγονότος, να προϋπαντήσουμε τους προσκυνητές του Παναγίου Τάφου. Εγώ, επιστρατεύοντας τις ιστορικές μου γνώσεις, φανταζόμουν ότι οι προσκυνητές θα είναι κάτι σαν τους Σταυροφόρους, με…
Τα Κόκκινα Παπούτσια
Τι όμορφα που μας έντυνε εμένα και την αδερφή μου η μαμά μας! Φουστανάκια με πιετούλες και φιόγκους στη μέση, οργαντίνες με σούρες, που μας έκαναν να φαινόμαστε σαν νεραϊδούλες, βγαλμένες από τα παραμύθια, βολανάκια, φρου φρου... Μια μέρα που πήγε για ψώνια, μας έφερε από ένα ζευγάρι κόκκινα παπούτσια. Πόσο τα λάτρεψα εκείνα τα…
Τα Προικιά
Έπαιζα, ως συνήθως, καθισμένη στο φαρδύ περβάζι του παράθυρου, όταν είδα μια όμορφη κοπελίτσα με ένα πανέρι λεμόνια να κατευθύνεται προς το σπίτι μας. Αφού ανέβηκε τη σκάλα, μας έδωσε ένα λεμόνι ως πρόσκληση για να πάμε να δούμε τα προικιά της Φωτούλας. Ο γάμος γινόταν πάντα Κυριακή και ανήμερα από το πρωί όλοι ανεξαιρέτως…
Ερωτική Επιστολογράφος
Μεγάλος έρωτας ενέσκηψε στο σόι. Όσο μεγάλος βέβαια μπορεί να είναι ένας έρωτας στην ηλικία των 13 χρόνων. Η ξαδέρφη μου η Βάσω, όμως, έτσι πίστευε και διακήρυττε ότι ήταν βαθιά ερωτευμένη με το συμμαθητή της από το Δημοτικό τον Τάκη. Και τόνιζε ότι υπήρχε ανταπόκριση, αμοιβαία τα αισθήματα. Ερωτευμένα λοιπόν τα παιδιά κι εγώ…
Μια Ιταλίδα στο Χωριό
Το νέο κυκλοφόρησε αμέσως: ήρθε μια Ιταλίδα! Μια Ιταλίδα στο χωριό! Σε μια εποχή που η παγκοσμιοποίηση και η πολυπολιτισμικότητα ήταν λέξεις ανύπαρκτες και που οι μόνοι επισκέπτες στη μικρή κοινωνία του χωριού ήταν κάποιοι από τα διπλανά χωριά, άντε το πολύ από τη γειτονική πόλη, τις Σέρρες, το να μας κάνει την τιμή να…
Πρώτη Επίσκεψη στη Θεσσαλονίκη
Είχα τελειώσει τα προνήπια και κάθε φορά που μου έκαναν την κλασική ερώτηση «τι τάξη θα πας;», απαντούσα με καμάρι «μεγάλα νήπια!». Με τη διαβάθμιση αυτή, από τα μικρά στα μεγάλα νήπια, πίστευα ότι είχα πια μεγαλώσει πολύ. Το ίδιο φαίνεται ότι πίστευαν και η μαμά μου και κυρίως η θεία Μαρίκα, που καθώς ήρθε…
Η Φίλη μου η Λίτσα
Στο Δημοτικό ήμουν καλή μαθήτρια και οι φίλες μου, στην πλειονότητά τους, το ίδιο. Η επιλογή ήταν μάλλον τυχαία και όχι από ελιτίστικη διάθεση. Όχι όμως ότι σνόμπαρα και τα άλλα κορίτσια, και απόδειξη η Λίτσα. Η Λίτσα ήταν ένα πολύ φτωχό και εξαιρετικά αδύνατο κοριτσάκι. Ήταν ακριβώς ο αντίποδάς μου: συνεσταλμένη, δειλή, βολική, με…