Χρονιάρες μέρες και πώς να μη μπω στη χρονομηχανή για ένα ταξίδι στα περασμένα... Κι ας κάνω μια στάση στο βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων. Το σκηνικό: έξω γερό κρύο (Θεέ μου, πόσο κρύα ήταν τότε τα Χριστούγεννα), αλλά μέσα στο καθιστικό η σόμπα μπουμπουνίζει, φλούδες πορτοκαλιού πάνω της δίνουν στο χώρο ένα ευχάριστο άρωμα…
Χαρτοπαιξία και Άη-Βασίλης
Τριακόσιες εξήντα πέντε ανατολές και άλλες τόσες δύσεις και πάει, πέρασε κι αυτός ο χρόνος! Γέρος πια θα παραδώσει τη σκυτάλη στον νέο, που έρχεται γεμάτος αισιοδοξία, όνειρα και πολλές πολλές υποσχέσεις... Και πάνω στο συναπάντημα του προκατόχου με τον διάδοχο - τελευταία βραδιά του παλιού χρόνου και πρώτη του καινούριου - τεράστια τραπέζια πάλι…
Χιόνια στο καμπαναριό, που Χριστούγεννα σημαίνουν…
Και είναι αλήθεια ότι τα Χριστούγεννα ήταν άρρηκτα συνδεδεμένα με τα χιόνια παλιότερα, πριν δηλαδή αλλάξουν οι ατμοσφαιρικές συνθήκες και δημιουργηθεί η περίφημη τρύπα του όζοντος. Ειδικότερα στο χωριό μας, που είναι ημιορεινό, και χιόνια υπήρχαν και κρύο και πάγοι, υπό μορφή σταλακτιτών να κρέμονται από τις στέγες των σπιτιών. Οι σόμπες μπουμπούνιζαν καθιστώντας ένα…